طبقه بندی اقلیمی استان مازندران بر اساس روش لیتین اسکی

روش‌های طبقه‌بندی اقلیمی سنتی بسیار متنوعند. این روش‌ها با وجود داشتن اهمیت از لحاظ تاریخی و از جنبه مقایسه‌ای، دارای نقاط ضعف می‌باشند، که از کارایی جامع و بهتر این سیستم‌ها می‌کاهد. شناخت پتانسیل‌های طبیعی بعنوان بستر فعالیت‌های انسانی، پایه و اساس غالب برنامه‌ریزی‌های محیطی و آمایش سرزمین را تشکیل می‌دهد. اجرای توسعه پایدار مناطق نیازمند برنامه‌ریزی دقیق بر اساس استعدادها و محدودیت‌های منابع است و اقلیم هر منطقه از مهمترین عوامل تعیین کننده توان توسعه محل می‌باشد. در ایران که دارای تنوع توپوگرافی و گسترش جغرافیایی چشمگیری است، ارائه یک طبقه‌بندی کاملاً منطقی و منطبق با واقعیت‌های طبیعی کاری بس دشوار است. استان مازندران نیز دارای ناهمواری‌های زیادی می‌باشد و طبقه‌بندی اقلیمی آن به راحتی انجام پذیر نیست. هدف از انجام این پژوهش تعیین اقلیم استان مازندران بر اساس روش لیتین اسکی می‌باشد و سعی شده است که از چند روش برای طبقه‌بندی اقلیمی این استان استفاده شود ولی در نهایت تأکید بر روی روش لیتین اسکی بوده و به تشریح آن پرداخته شده است. در روش لیتین اسکی سه عنصر اولیه دما، بارش و ضریب بری استفاده می‌شود. این روش برای جامعیت طبقه‌بندی در ادامه از شاخص‌های کمکی استفاده می‌کند که شامل 3 شاخص انطباق، تداوم فصل خشک و وضعیت تابش خورشید، می‌باشد. برای انجام این کار از داده‌های 10 ایستگاه سینوپتیک و کلیماتولوژی استان مازندران طی سال‌های آماری 2005-1984، در محیط SPSS استفاده شده است. در نهایت اقلیم ایستگاه‌های استان مازندران تعیین شده که در جدول 4 قابل مشاهده است.